Yorumlarda bir arkadas ders al demis, ben zaten ders aliyorum ama burada ehliyeti surucu kursu vermiyor. O yuzden Vahapla cikiyoruz, pratik amacli, sadece surucu dersleriyle sinavi asla gecemem. Yani bu sinir harbi icinde Vahap'a olan sinirim buyudu dag oldu nefret boyutuna geldi, surekli bir seyleri bahane edip arabayi bana vermedi.
Pisman oldugumu hissettim, neden sorumluluk duzeyini dusunmeden cocuk yapmak istedim. Neden bu kadar dusuncesizim. Ben iyi bir anne olamiyorum cunku kendi hayatimi ozluyorum. Eski gunlerimi ozluyorum. Ve bunu kendime bile itiraf edemiyorum. Cunku itiraf edersem eger, Cihan'in basina bisey gelir diye sacma sapan bir batil inanca kapiliyorum. Arkadaslarimin hepsinin mezuniyet fotograflarini goruyorum face'de icten ice kiskandigimi farkettim, cunku benden cok sansli olduklarina inaniyorum. Doya doya universite hayatini yasadilar, gezdiler, tozdular, eylendiler simdi meslek hayatina atilacaklar ya ben, okuldan bile birsey anlamadim, hep kosturmacayla gecti. Ne okul sonrasi biryerlere takilabildim, ne okul eylencelerinin birine bile katildim. Sadece git-gel yaptim.
Ben kendi hayatimdan verirken, kendi egitimimden, zamanimdan herseyimden. sevgili esimin neden yukumu paylasmadigini anlamiyorum. Ona sorsaniz ben nanakorluk yapiyorum, elinden geleni yapiyor, ama bana niye az geliyor.....
Sonuc olarak, ben bugun cok mutsuzum. hicbirsey yapmak istemiyorum, kimseyle konusmak istemiyorum, telefonlari acmak da istemiyorum, cocuguyla gecirdigi zamandan zevk alan anneleri de okumak istemiyorum, ac oldugum birseyler yemekde istemiyorum....
Sinirden kendimi yuruyerek rahatlattim sadece... Evin yakinlarinda bir yer. Bu kadar karamsar bir yazidan sonra bakip iciniz rahatlasin diye.....
16 yorum:
selam,
ben senin yazilarini almanyadan takip ediyorum bugünkü okudugum yazi icin ilk defa bende yorumda bulunmak istedim ,anladigim kadariyla bu aralarda bunalimdasin olabilir insanlik ahli yogun stresden dolayi,ama sunu asla unutma bazi insanlar cocuk sahibi olmak icin binlerce para döküyor ama olmayinca olmuyor rabbime sükür et ki sana aslan parcasi gibi bir erkek evlat vermis aslan neden genc yasda anne oldugum diye isyan etme herseyde bir hayir vardir ,hayallerin var evet onlari unut demiyorum sana ama en azindan biraz ertele mesela chian 3 yasina girinceye kadar hem o arada sen de evde calismis olursun derslerine ,atmis oldugun adim cok büyük kendin le gurur duy kendinle bunu herkes yapamaz ,sen askin sevginin pesindan binlerce kilometre gitmisin oraya uyum saglamasiin ayak uydurmusun .özlemlerin var onlar sen istedikden sonra olur ama herseyin bir zamani var su anda senin de dedigin gibi 2 otobüsle kres 3 otobüsle okula gecekden zor ama inan cihan biraz büyünce daha kolay olacak senin icin belkide o arada okula yakin bir yere tasinirsiniz ,ümidini kaybetme ve asla keske deme elinde var olanlara sükür et herseyin heleki ilk basda cihan ve seni seven esinin kiymetini bil cünkü cogu insanlar senin sahip oldugun seylere sahip degiller ve onlar da senin hayatin icin özeniyorlardir ,bu aralarda bir fazla bunalmisin o kadar ama unutma her karanlik gecenin ardindan parlayan günes mutlaka vardir sen sadece sabir et.sana hayatinda basarilar dilerim dilerim hersey gönlünce olur Allah emanet ol kendine ve ailene cok iyi bak
Bak dinle Taze Anne,
Evlendiğimde 21 yaşına yeni girmiştim. Üniversiteye başlayalı iki ay olmuştu. Üstüne de hamile kaldım. Eşimle aramda yaş farkı da var. Ne ev işi biliyordum, ne bebek nasıl bir şeydir onu. Tek bildiğim kocamı deliler gibi sevdiğim ve herşeyle başa çıkacak kadar gözü kara olduğumdu. Annemle de küs idim elimden tutacak iş gösterecek kimsem de yoktu.
Sonra oğlum doğdu. Hiç düşünmemiştim bu kadar çok iş gerekeceğini. Az uyudum, çok çalıştım. Benim azmimi gördükçe eşim de destek oldu. Oğlum üç yaşına girdiğinde ben de bir senfoni yazarak üniversiteden mezun oldum. Seni anlayacak birisi varsa o da benim yani.
Onunla vakit de geçirdim, kendi geleceğimi de inşa ettim. Sen de yapabilirsin. Blogumdaki önyargı yazısını bir oku:
http://tongurdak.blogspot.com/2011/06/onyarg.html
en kötü önyagılar kendimize karşı oluşturduklarımız. Geç kalırsam hiç gitmem daha iyi ne demek? Ya mükemmel ya hiç mi demek? Ama yol bu kadar açık seçik değil ki her zaman.
Artık lisede değilsin. Artık bir annesin. Nerede neyden fedakarlık yapacağını doğru tartmak zorundasın. Bana sorarsan burada okuldansa prensipten fedakarlık etmen daha akla yakın olur. Ve hatta okula durumu açıkla otobüs yolunun hesabını yap de ki ben her gün ancak şu saatte yetişebiliyorum. Nokta.
Oğlunu da seviyorsun eşini de. Yoksa şu an bulunduğun yerde olmazdın. Anneannemin bir lafı vardı evlendiğim gün bana söylediği 'Evlilik bu gerginlik olur ama küslük kalıcı olamaz. Hergün uyumadan önce barışın.' Ben bu prensibi ondört yıldır tutuyorum. Hiç uzun küs kalmadım eşimle. Hiç de pişman olmadım. Küslükten bir şey çıkmaz. İlkokul çocukları küser, evlilik de çocuk oyuncağı değildir.
Arkadaşlarım soruyordu 'nasıl bu kadar erken yaptın bu işi? hiç mi hayatını yaşayamayacaksın?' diye. Hayır diyordum onlara 'benim hayatım bu! bu benim yolum. Belki siz on yıl sonra çocuk sahibi olacaksınız. ama sizin çocuklarınız daha ilkokula başlarken benimki üniversiteyi bitiriyor olacak. Ben 40 Yaşımda sizden daha özgür olacağım ve ağır işi de daha genç ve güçlüyken yapmış bitirmiş olacağım.'
Bak Taze anne bütün mesele kendinden pes etmemekte. Bir şeyi yapabilmek ile yapamamak arasında kaldığın zaman iki şey düşün: 1-yeteri kadar zaman ve emekle herşeyi yapabilirsin 2-Pes etmeyi seçersen bebeğin büyüyüp adam olduğunda ona gençliğinde pes etmiş bir anne mi vereceksin? Yoksa gurur duyabileceği güçlü bir anne mi?
Not: Bu arada 'genç anne+kariyer inşaası=süper düşük düzeyde ev işi'. Hiç endişelenme. aAnneannem der ki ' Ev işi değirmende afedersin k.çınla su dövmektir, ne yapsan görünmez' O yüzden hangi işlerden kısıp hangi işlere zaman ve emek vereceğine karar ver. Gerisi bir şekilde yürür. Korkma her şey çok güzel olacak.
Gül bunlar genc anne olmanin bir parcasi sanirim.Ben de liseden sonra hemen evlendigim,meslegimi daha yogun bir sekilde ya$ayamadan buraya geldigim icin kiziyordum kendime...
Cihan su anda cok kücük biraz daha büyüdügünde i$in daha kolay olucak.Sen bir $eyler yaparken o resimlere baktigin arkada$larin cocuk büyütüyor olucaklar.Bir de böyle dü$ün.Genc anne olmanin güzelliklerini dü$ün...
Yaninda Cihan´i birakip gözünün arkada kalmayacagi kimse olmamasi da etikili tabii bu durumda.Sanirim diyet,uzun tatilden sonra böyle i$ler,Cihan´i kre$e veriyor olman onun huzursuzlugu hepsi bir araya gelince sen de bunaldim diye dü$ünüyorum.
Vahap´in sana cok yardim ettigine de inaniyorum.Ilk defa böyle bir yazini okudum cünkü.Öfkelisin...
Gecer gercekten.Cocuk büyütürken insan böyle gel-gitler ya$iyor.Öpüyorum seni.
Aslı ilk doğduğu zamanlarda senin gibi eski hayatımı özlüyordum ama yine senin gibi şükretmek yerine söyleniyorum diye başına birşey gelmesinden korkuyordum. Zaman zaman bu tip şeyler hissederiz anne olmak demek kendini tamamen hiçe saymak demek değil. Kısacası çok normal düşündüklerin.
Ben de kötüyüm bugün .. iyi birşeyler söylemek istiyorum ama söyleyebilme potansiyelim de var.. senin tarafında iyi olanlarla ilgili.. ama demişsin ya şikayetlenme (çocuğa dair) ve batıl inanç.. bugün onu çok yaşadım.. ağzımı kapatmak istiyorum.. öperim
Gül'üm bunları hissetmekte çok haklısın ...Çok gençsin ve tam baharındasın...Kendini suçlama sakın , bunları düşünmen ve özenmen normal...
Biraz sıkıntılı bir dönem ama bak gör bunlar geçtikten sonra çok mutlu olacaksın.hatta biz bloğundan diplomalı fotoğraflarını göreceğiz...
Sabır Gül'üm sabır...
OOOOOOoooooo,kötüsün dibe vurmuşsun kendinle yüzleşme kararı almışsın besbelli.bi dk dur önce.yaşadıklarının çok benzerini yaşayan biri var karşında.damdan düşenin halinden damdan düşen anlar:)
fakülte 1de tanıştığım adamla 3.sınıfın başında evlendim ben.okul istdaydı benim evlenip yuva kurduğum şehir eşimin atandığı adapazarının bir minik beldesiydi.gemlik o yerin yanında paris gibi durur:)uzaktan okumaya çalıştım.okul arkadaşlarım gezip tozarken ben evimin tozunu alıyordum.üniversite hayatı yaşamadım neredeyse.eğlenmedim de.ama okulu azmedip uzatmadan uzak bile olsa bitirdim .çocuk yoktu.neler kaçırdım diye çok ağladım.asla hamile kalmak istemedim.okul bitip şaak diye iş sahibi olurum sandım yanıldım.tam 8 yıl atanamadım.okulu uzatan senelerce sürünen dostlarım iş güç sahibi olup cepleri para görünce evlendikleri halde ben türlü maddi zorluklarla boğuştum.gereksiz yere bebek sahibi olma zamanımı erteledim.şu an 10 yaşında olan gürhan belki 15 yaşında olacaktı.
diyeceğim şu ki asla pişmanlık duyma.senin bilemediğin bir kader senin adına ilerliyor.hırs yapma boş yere.birden çuvallayabilirsin.ve hiçbir şey için geç değil.okul da biter çocuk da büyür.zamana yay.
sen hayatla inatlaştıkça hayat sana nanik yapmasın:)ben bunu yaşadım sen yaşama arkadaşım.
ruhen hazır olunca başla neyse planların.sevgiler yolluyorum sana.
Derdim sana gaz vermek değil canım. Benzer bir örnek yaşadığımdan anlatıyorum. Dün hastanede geçti ve bugün evde kalıp dinlenmek istedim ama bırak dinlenmeyi yoruldum nedeni İda idi. O kadar yordu ki akşam üzeri sinirden ağladım. Babası geldiğinde babaannesine (izmire) gönderelim yazın dedim:(( Kötü bir anne miyim??? Belki çoğuna göre evet ama değilim biliyorum da.
Ama ben de insanım tıpkı senin gibi. Makina değiliz yorulabiliriz molaya ihtiyaç duyabiliriz bu senin kötü anne olduğun anlamına gelmez.
Çocuk o kadar ilginç bir çaba ki mola veremiyorsun ve eğer birisi arada el atmaza kafayı yedirtirler insana orası kesin.
Balon düşün canım sürekli şişemez arada bir havasını indirmek lazım yoksa patlıyor çünkü bir kapasitesi var şiş şiş olmuyor.
ooyyyyyyyyy gülüm gülüm canım benim .üzme be kendini kimi mükemmel sanıyorsun sen.Herkesin var başında bir durum cebelleşiyor kimi itiraf ediyor senin gibi kimi yalancı bir gülüşe sığınıyor.
bak bana banu alkanın göğüleri gibi dolanıyom ortalıkta:)
(sütten kestim ya şiştim kaldım)
sıkma canını okula gitseydin ve arkadaşlarından çocuğu olan var ise bu sefer ona bakıp iç geçiriridin merak etme .hayat hep yaptıklarımızı sorgulamak ve yapamadıklarımızı iç geçirmekle -hayalini kurmakla geçiyor malesef,yada durumu kabullenip iyi taraflarını görmek gerekiyor aksi hali seni bu mutsuz durumdan çıkarmaz.vahap konusuna ise değinemiyeceğim çünkü bende de dağ gibi vır vır eden bir sezom var:)
hadi böyle kara kara düşünmek neyi değiştiri ki mevcut durumu nasıl idare edeceğini düşün.Sen zeki birisin gül bunu atlatırsın üzülme lütfen çok öpüyorum seni
Tesekkur ederim arkadaslar guzel yorumlariniz icin...
Gul'cum bu kadar sorgulama kendini, ehliyet alsan isin daha kolay olacak, Cihan'i birakip okula gidebileceksin otobuslerle tabiiki zor, surdan carsiya giderken bile cocukla zorlaniyoruz, mutlu anlarini dusun, Allah nasip etmis anne olmusun,hic bir sey icin gec degil daha yasin kucuk, burada bir ablamiz 40 yasinda basladi universiteye okumanin yasi mi var ozellikle yurt disinda, elinden geldigince yapiyorsun herseye yetismek , planladigin gibi yapmak zor, robot degilsin sen de cihan da :)
canim benim, su an sadece uzgun bir gun gecirdigin icin cok uzuldugumu diyebilecegim... Izindeki gulucuklerin geldi gozumun onune... bazen insan memleketinden geri dondukden sonrada boyle hisler yasiyabiliyor... yani bazi olaylar durumlar batiyor insana... yeni ayrilmanin verdigi bir durum... yarin geri gel gulucuklerle cekilmis Cihan'la birlikte bir fotonla :) ehliyetini almakla bazi durumlar cozulecektir arti okumanin yasi yok canim... cok insan var biraz gec baslayip is hayatinda cok basarili olan... birde Turkiyede yasayip imtihanlari gecemiyebilirdin o tarafinida dusunmek lazim... senin yaslarinda yokmu bir suru ogrenciler imtihanlari gecmeye ugrasan... opuyorum
M.
Gül daha ilk günden pes edebildiğine inanmıyorum. Hiç yakışmadı sana. Ayrıca bir Vahap ı yılın babası seçmemişmiydik. Şimdi bence öfkeli olduğun için böyle konuşuyorsun. Sitare nin bloğuna da yazdım benim eşim hiç bu kadar yardımcı olmadı bana.
Belki şöyle yapabilirsin. Çünkü ben öyle yapıyorum. kızımın çantasını akşamdan hazırlıyorum. sabah sadece üzerlerimizi değiştirmek kalıyor. Sen de cihan için yanına alacaklarını akşamdan hazırla kapının yanına koy. BElki evden çıkmanı hızlandırır.
Ayrıca ilerde de göreceksin ki genç anne olduğun için çok şanslısın.
gul'cum,
uzun zamandir sessizce takip ediyorum yazdiklarini. cok seviyorum binbir turlu icten hallerini. kelebek gibisin, narin, pirpir heyecanli, guzel...
sabah sabah 3-4 otobusle bir yere ulasmak zorunda kalmak--cocuklu ya da cocuksuz--her halukarda bir iskence. baksana seni anneligini, yasamini sorgulatma seviyesine kadar getirebilmis. boyledir bu kotu dusunceler/hisler, birini cagirdin mi hepsi birden geliverir. kabus kabus gibi cokmeyi, hirpalamayi cok severler. oyle uzun sure, davetsiz davetsiz sende misafir kalmalarina izin verirsen, kendilerine yer yapiverirler. Mutsuz hissetmek kotu bir sey degil, tam tersine umulmadik kapilar da acar zaman zaman. Ama eger bugunku 3-4 otobusle kursa ulasma meselesi aylar, yillar sonra yine isitilip masaya surulecek, buzluktaki zehirden farksiz cok bayat bir yemege benzeme potansiyeline sahipse, iste bu kotu tatsiz bir sey.
Dolayisiyla, simdilik sadece ve sadece tum bu dusunceleri tetikleyen esas, guncel soruna odaklanmayi secebilirsin belki: ehliyet meselesi!
Araba kullanmak hayatini cok kolaylastiracak bu orada. Trafikte bir arabayi idare etmek benim otemde bir yetenek. Bak senin boyle bir cekincen, korkun yok. O zaman alacaksin o ehliyeti.
Nedir kuzum sizi daha yakin bir yere tasinmaktan alikoyan, yanacak yuklu miktarda bir depozit mi? Buna coktan degecekmis gibi gozukuyor.
Vahap ne zaman cikiyor evden? Haftanin belli gunleri (bak butun gunleri de demiyorum) is yeri ile anlasma yapip o birakamiyor mu Cihan'i krese, ya da seni kursa?
Cok mu imkansiz sirf senin araba kullanmayi ogrenmen icin kotu, 2. el bir ikinci araba almak? Kanada'da daha once yasadigim icin biliyorum, cok yuksek olmamali 2. el araba fiyatlari orada. Araba konusunda insanlar tuhaf, cok sahiplenmeci olabiliyorlar bazen. Kiz kardeslerinden birinin, ustelik kiyafetlerini yirtma, kirletme potansiyeli en yuksek olaninin, cok sevdigin bir elbiseyi giymekte israr etmesi gibi dusun. Ya da iste bilgisayarini, icindeki tum resimler ve yazilarla beraber, henuz hic bilgisayar bilmeyen bir kisiye odunc vermek zorunda kaldigini dusun. Evet karsilastirma cok eksik ve sacma ama iste insanlar tuhaf olabiliyorlar araba konusunda.
Bana uzaktan ahkam kesmek kolay tabii. Bunlar dusunmediginiz seyler de degil cok buyuk bir ihtimalle, ama belki boyle yaziya dokulmus hali daha bir ise yarar!
Sevgilerimle,
Caglayan
Canım dün görmedim yazını kusuruma bakma ne olur:(
Lütfen kendini harab etme sen genç bir annesin ve bu kolay değil aslına bakarsan annelik hiç bir zaman kolay değil ben bile zaman zaman kendimi kapana kısılmış hissediyorum sen aynı zamanda okuyorsun çok zor işin Allah yardımcın olsun tatlım:(Ama ne olur üzülme yüklenme kendine Cihan biraz daha büyüdüğünde inan daha rahat olacaksın çok seviyorum seni kendine iyi bak tatlım.
Bunlar tamamen genc yasta anne olmanin cilveleri. Iyi yanlarina bak. Kotumser olma. Seni anliyorum
Yorum Gönder