Yeni Yepyeni Bir Blog, Boylesi Yok Yani :))

 Bilindigi uzre biz uc kardesiz. Ben 6 yasima kadar muhtesem bir kralliik surdukten sonra ikiz faciyasiyla mutlulugum elimden alindi. Hele de kardesleriniz sizin dogum gunu tarihinizden iki gun sonra dogduysa gorun cumbusu. Dogum gunleru hep ortak kutlanir. Ev cumbus olur. Onlarin arkadaslari bizim arkadaslar karisir...

Onlar icinde gicik bir durumdur ikiz olmak. Herkes onlari tek olarak gorur. Bayramlarda bana para onlara ise bir verilip paylasmalari beklenir. Ikiz olduklari uzre okullarda hocalari onlari es kume yapar, matematikte dersleri icin her siniftaki hocalar sirayla cagirir.

Eger hocalardan biri ikizi oldugunu bilmiyorsa ogrencisinin, onu baska bir sinifta gorunce, once azarlar.  Sormadan. Sonra bizimkiler neye ugradigini sasirip ama ama burasi benim sinifim diyip korkarlar. Ve sonunda anlasilir gercek.
Nedense ilk zamanlar ayni kisilere asik olurlar. Sonra ayni anda birakirlar.
Her zaman anneleri tarafindan ayni sekilde giydirilmek isterler, ama onlar bu durumu sevmezler. Cevredekilerin sanki bi sebege bakiyormus gibi olan gozlerine sinir olurlar. Surekli bir kimlik bunalimlari vardir. Agizlarindan dusmeyen tek laf  "biz ikiz olabiliriz ama farkli kisileriz." Zamanla bu daha ileri boyut alir, arkadaslarinin farkli olmasini isterler, siniflari ayrilir. Okullari bile ayri simdi...
Ikiz cocuklar tek cocuklara gore daha duyarli olurlar bence.

 Cunku onlar daha anne karnindan paylasmak ic gudusuyle dogarlar.
Bizim ikizlerimizde benzerlik gosterirler ama farklidirlar. Nur'cum, cok gicikdir. Herseye bagirir. Ablasi olark ben ondan cok korkarim :) Sabah biraz erken arayim, bu saatte aranirmi uyuyoruz diyip telefonu yuzume kapatir. Dersi varsa, dersim var konusamam su anda der yine kapatir. Bende onu anneme sikayet ederim. Biz cok kavga  ederdik, ara da kalan Suna sirine olurdu. O hep ayak uydurmaya calisir. Yeterki kimse kavga etmesin herkes mutlu olsun ister. Ama Nur'la biz hep zitlasiriz. Sac basa girdigimiz  coookk olmusdur. Hatta ve hatta viledanin sopasiyla kafama bile vurmustu. Tas olacak iste.

 Simdi biz bir bucuk yildan beri ayri oldugumuz icin birbirimizi su aralar cooookk seviyoruz :)
Bu resimler Nur'un kendi cizimleri. Cok yetenekli ama bunu asla kabul etmiyor. Boyle bir huyumuzda var. Asla kabul etmez. Inandiramazsiniz. Kendisine blog acmis. Neden beni kimse izlemiyor diyor. Bende ona tanitim reklamini yapayim sende karsiliginda bir sakal atarsin dedim :)

 Umarim beyenirsiniz.
Gerci eminim beyeneceksiniz. Tatli kucuk dunyalari kim beyenmez.

 Dikkat ettiyseniz, fotograflar hep defter kagidina cizilmis. Hep okulda ders aninda ilham geliyor. Ders dinlemiyor bunlar :))

Ve buradan Nur'un Dunyasina gidebilirsiniz.