Dun gece anladim ki, insan baska bir yarlik icin ancak bu kadar korkabilir ve endiseye kapilabilirmis. Hele bu varlik kendi kanindan ve canindan olunca kendimden bile daha da onemli oluyor... Hersey dun okuldan ciktiktan sonra basladi...
Boyle biz oturuyoruz, birden iceriye kucaginda bir kadin olan bir kadin girdi. Ama bizim bulundugumuz aci onlari tam gorme konusunda iyi degildi. Sadece belden yukarisini goruyorduk. Birde baktim, kucaga alinan kadinin ic camasiri ve pantalonu indirilmis. Birden acaba n'oldu diye gecirdim icimden, dusuk filan mi var diye dusundum. Sonra 1 ya da 2 dakika sonra, tabi bu arada danismadakiler olayi anlamaya calisirken, kadin diger kadini yere birakti... Flu.... Hic birsey goremiyoruz. Kimse kalkip bakmiyor. Doktorlara yer acilmali :) Aklima Turkiye geldi, acaba orada olsaydi insanlar toplanirlar miydi? Kesinlikle evettt!! Derken 1 dakika bile gecmedi, o da neee!! Baby is crying!! Bebek aglamasiiii!! Ben donmus bir yuzle Vahap'a baktim. N'oldu? Bebek dogdu. Nasil girisin orda mi? Evet... Sonra hemsireler doktorlar geldiler. Hemen sedye getirildi. Kadin bayilmisdi, bebegi karninin uzerine koyup goturduler. Tabi bu arada dogumu yapan kadini getiren kadin oldu. Cunku hersey 5 dakika icinde oldu :)
Gelelim bize, saat bir gibi iceriye alindik.
Icerde de yaklasik 30 dakika bekledikten sonra, sonunda bir doktor geldi ve bebegime bakti. Belirtileri soyledik. Birkac sorudan sonra rontge cekilecegini soyledi. Cihan'imi rontgen cihazlarinin oraya goturduk. Cok zordu onu sabit tutmak. Deli gibi agliyordu. Odadan ciktigimizda Vahap'in yuzunun rengi atmisti. Bu arada farkettim ki, ben daha soguk kanliymisim. Vahap cok kotu oldu. Cok korktu. Sonra idrarindan ornek istdediler. Civcivimin pipisinin deliginden bi boru soktular. Benim icim parcalandi valla. Sonuc olarak stomach Flu olmus, yani mide usutmesi. Bulasmis. Bu arada yani biz beklerken 3-4 cocuk daha geldi, hepsi de kusuyordu. Salgin varmis. En cok da cocuklar yakalaniyormus. Saat 5 bucuk sabaha karsi eve geldik. Bu seferde Cihan'in aclik krizi tuttu. Onu emzirdim uzun uzun. Sonra yatti. Vahap 3 saat sonra ise gitti. Cok zor bir gundu ikimiz icin. Ama ilk hastahane deneyimimiz uzucuydu. Ogluma bu kadar iyi bakarken, sakinirken, daha uc aylikken basina gelenler beni uzdu. Ama ic rahatliligiyla eve geldik. Iykide gitmisiz.
Oglum duzelmeye baslarken, boks bile yapiyor :)
Yatakta cok masum gozukuyordu :) Hemsirelerin en yakisikli ve tatli hastasi oldu :)
- Bu arada hic ilac verilmedi. Kanada yasalarina gore 2 yasina gelmeden cocuklara hic bir antibiyotik verilmiyor. Bu buradaki Turk ailelerinin alismadigi bir durum oldugu icin dogru bulmuyorlar. Ama ben cok iyi buluyorum, daha bebeklikten cocuk antibiyotikle buyumuyor. Turkiye'de hatirliyorum, bir suru ilac listesi veriyorlar bebek bile olsa.
- Ikinci bir gozlem daha, acilde cook bekletildik, bunun nedeni bekleyenleri aciliyet durumuna gore aliyorlar. Bu konuda da karsilastirma yapacagim, Turkiye'de acilde yasanan cogu sorunun nedeni duzenli olunmamasi. Gerci hala benim biraktigim gibi mi bilemem.
- Kendi icimizde elestiri, burada doktor yetersizligi var, insanlar normal kliniklere gitmek istemiyorlar cunku doktorlar kafadan teshis koyuyorlar. Cogu insan beklemek pahasina acile gider cunku acildeki doktor herseyi o anda yaptirir. Rontgen, idrar ve kan testleri. Vs.. vs...
8 yorum:
Çok geçmiş olsun. Hasta olduklarında gerçekten insanın canından can kopuyor. Dediğiniz doğru maalesef burda bebek çocuk farketmeden sayfa sayfa reçete yazıyorlar.
Evet yaa gercekten. Insan cok korkuyor.
çok geçmiş olsun benimde küçük bebeğim var sık sık hastalanıyor çok zor bebeklerin hastalanması
Evet ya, cok zormus gercekten.
canım benim çok geçmiş olsun..öpüyorum sizi..dikkat edin kendinize
canııımmm..çok geçmiş olsun
Sagol Oznur'cum :)
Çok geçmiş olsun:)
Yorum Gönder